نامه اعتراضی افشین شاهرودی به ابراهیم حقیقی

نامه اعتراضی افشین شاهرودی به ابراهیم حقیقی | به گزارش مجله اثرهنری به نقل از ایسنا بازرس سابق خانه هنرمندان ایران در نامه‌ای خطاب به رییس سابق شورای عالی خانه هنرمندان با تاکید بر اینکه «جامعه ی بدون منتقد و مدیریت تک صدایی پاسخگوی نیازهای امروز نیست»، از مواضع وی در قبال انجمن عکاسان ایران و همچنین برگزاری مجمع عمومی بدون رعایت مفاد اساسنامه و قانون تجارت انتقاد کرد.

افشین شاهرودی ـ بازرس سابق خانه هنرمندان ایران ـ در نامه ای سرگشاده به ابراهیم حقیقی ـ رییس سابق شورایعالی خانه هنرمندان ـ که نسخه ای از آن هم در اختیار ایسنا قرار گرفته، نوشته است:

«بنام خدای راستی و حقیقت

جناب آقای ابراهیم حقیقی

رئیس محترم سابق شورایعالی خانه هنرمندان ایران

با سلام، قبل از هرچیز پوزش می خواهم از اینکه در این نامه شما را «رئیس سابق شورایعالی خانه هنرمندان» خطاب می کنم. روی سخنم در این نامه شخص ابراهیم حقیقی نیست، بلکه مقام محترم رییس سابق شورایعالی خانه هنرمندان است. جایی که زمانی یک پادگان نظامی بود ولی با عقلانیت گروهی از اهالی فکر و فرهنگ به مهمترین مکان برای فعالیت های هنری تبدیل شد. این نامه را هم نه به منظور آگاه کردن شما از مشکلات اخیر خانه ـ شما آبدیده تر از آن هستید که حقایق را ندانید ـ بلکه به این منظور برایتان می نویسم که ملاکی برای قضاوت عملکرد امروز ما در خانه هنرمندان، در آینده به دست دهد. شما دو سال در کسوت رییس قانونی شورایعالی و این شاگرد هم دو سال به عنوان بازرس در آنجا ادای دین کردیم. شما یک سال از این مدت را به هر دلیل از خانه دور بودید. البته بهتر است بگویم دوری قهرآمیز گزیده بودید. ولی من تمام این دو سال را در متن مشکلات آنجا حضور داشته و در جریان کم و کیف جزییات تمام مسائل آن بوده ام.

در یک ماه اخیر در تاریخ های ۱۲ و ۲۹ مهرماه ۱۳۹۹ در دو جلسه ی هیات رسیدگی و داوری در خانه، در مورد شکایت های انجمن عکاسان و بازرسان خانه از نحوه ی برگزاری مجمع عمومی و مغایرت های آن با اساسنامه و قوانین موجود، رو در رو با شما به گفتگو نشستم. جلسات هیات رسیدگی و داوری فوق برخلاف نامش بخاطر زیر پا گذاشتن موضع بیطرفی که لازمه یک داوری منصفانه است، در رسیدگی و داوری عادلانه ناتوان ماند. دیگر آب ریخته را هم نمی توان جمع کرد، اما امید دارم برخلاف آن جلسات به محتوای این نامه، صادقانه و بدون جانبداری گوش دل بسپارید و بگذاریم آینده قضاوت کند.

جنابعالی از تیرماه سال ۹۸ تا همین یک ماه پیش از خانه و مسائل آن دور بودید. در این مدت در هیچ یک از برنامه های خانه حضور نیافتید. گفته می شد که به عملکرد مسوولان آنجا انتقاد داشتید و عدم حضورتان نوعی اعتراض بود. به نقل قول ها نمی شود اعتماد کرد، اما دوری گزیدن ناگهانی شما که در راس بالاترین مرجع تصمیم گیری و سیاستگذاری خانه هنرمندان قرار داشتید، بدون هیچ دلیل آشکار، قابل تامل است. شما حتی در مراسم رونمایی از سردیس استاد مرتضی ممیز و نامگذاری یکی از خیابان های جنب خانه به نام ایشان، حضور نیافتید.

در نشست اول مجمع عمومی در تاریخ ۳۰ شهریور که برخلاف اساسنامه، بدون دعوت از نمایندگان انجمن عکاسان ایران و اخراج خلاف قانون آنان از سالن، برگزار شد حضور نداشته و حتی به تلفن هایی که از چند روز قبل از آن به شما برای اطمینان از حضورتان در مجمع می شد نیز پاسخ نمی دادید. اما از چند روز قبل از برگزاری نشست دوم مجمع عمومی در تاریخ ۱۳ مهرماه ۱۳۹۹ قدم روی چشم علاقمندانتان گذاشتید. در جلسه هیات رسیدگی و داوری تاریخ ۱۲ مهر ـ که به دلیل عدم حضور مدیرعامل برای پاسخگویی به شکایت بازرس و انجمن عکاسان ایران تشکیل شده بود، به رسمیت نرسید ـ و نیز نشست دوم مجمع عمومی در ۱۳ مهرماه ـ که مغایر با مفاد اساسنامه و بدون حضور بازرسان برگزار شد ـ جانبدارانه حضور یافتید. آن هم در روزی که طبق اطلاعیه استانداری تهران برگزاری تمامی تجمعات فرهنگی، اجتماعی، ورزشی و مذهبی ممنوع بود. جامعه ی عکاسی ایران هرگز سخنان غیرمصلحانه شما را در آن مجمع و در دو جلسه هیات رسیدگی و داوری که غیرمشفقانه حضور داشتید فراموش نخواهد کرد.

جامعه ی بدون منتقد و مدیریت تک صدایی پاسخگوی نیازهای امروز نیست. شما پس از مدت ها دوری از خانه هنرمندان و کم اطلاعی از مسائل و مشکلات آنجا بازگشتید و کسانی را مورد حمله قرار دادید که می خواهند مدیران خانه هنرمندان در قبال عملکردهایشان پاسخگو باشند. شما از کسانی حمایت کردید که نمی خواهند پاسخگو باشند. چند روز قبل از برگزاری نشست نخست مجمع آقای بهرام کلهرنیا، دیگر بازرس خانه طی نامه ای به شما اعلام کرده بود به دلیل اعتراض به عملکرد ها و رفتارهای غیر قانونی، از حضور در مجمع عمومی خودداری می کند. چرا به آن نامه اعتنایی نکردید؟»

افشین شاهرودی ـ بازرس سابق خانه هنرمندان ایران ـ در ادامه نامه اش به ابراهیم حقیقی به طرح چند سوال پرداخته است:

«از شما چند سوال دارم:

۱- در مقام رئیس قانونی شورایعالی چرا اجازه دادید در جلسه ی مجمع عمومی ۱۳ مهرماه ۱۳۹۹ نامه ای بدون امضا بر علیه انجمن عکاسان ایران توسط مسوولان اجرایی خانه بین حاضران پخش شود؟ 

۲- شما که فردی قانونمدار و اخلاق گرا هستید چرا و چگونه چشم خود را به روی مفاد اساسنامه خانه هنرمندان بستید و اجازه دادید مجمع عمومی بدون رعایت مفاد اساسنامه و قانون تجارت برگزار شود؟  

۳- طبق ماده ۱۹۰ قانون مدنی عدم رعایت مقررات راجع به دعوت از صاحبان سهام بر اساس لایحه قانونی سال ۱۳۴۷ قانون تجارت از موجبات ابطال صورتجلسه خواهد بود. بنابراین چرا در حالی که مطلع بودید از نمایندگان انجمن عکاسان ایران برای حضور در مجمع دعوت بعمل نیامده، بدون مطالبه ی دعوت نامه های نمایندگان انجمن عکاسان، دعوت نامه های نمایندگان سایر انجمن ها را امضا کردید؟

۴- آیا با علم و اطلاع از اخراج نمایندگان انجمن عکاسان از سالن محل جلسه نخست مجمع در تاریخ ۳۰ شهریور و قطع مکرر میکروفن بازرس و نایب رییس شورایعالی هنگام یادآوری مغایرت های آن جلسه با اساسنامه، در جلسه دوم مجمع در تاریخ ۱۳ مهر حضور پیدا کردید؟

۵- چرا در هیچ جلسه و گفتگویی موضوع قطع میکروفون و اخراج کسانی را که قانونا حق حضور در مجمع را داشتند نکوهش نکردید؟ آیا سکوت شما به معنای تایید شماست؟

خود جنابعالی در مجامع عمومی خانه در ۱۹ اسفند ۹۷ و ۱۶ تیرماه ۹۸ حضور داشته اید و از گزارش های بازرسان وقت و طرح اشکالات، ابهامات و شبهاتی که در آن گزارش ها عنوان شده بود آگاهی داشته و دارید. بنابر این انتظار می رفت حضورتان به عنوان شخصیتی قانونمدار شرایطی بوجود آورد که مجمع عمومی سالمی در خانه هنرمندان برگزار شود. به نحوی که مسئولان و تمامی پرسنل آن خود را در قبال هنرمندان که صاحبان واقعی آنجا هستند پاسخگو بدانند. شما می توانستید کاری کنید که منبعد شاهد ابهامات، شبهات و مشکلاتی مانند گذشته نباشیم. مشکلاتی مانند صندوق سبزاندیشان، میزان کمک های دریافتی سالانه از شهرداری، اجاره رستوران های خانه، تعاونی مسکن خانه هنرمندان، نحوه ی نگهداری آثار گنجینه و از همه مهمتر تداخل خانه و تماشاخانه ایرانشهر که علیرغم تصویب در مجمع عمومی پیشین و شورایعالی و تعهد کتبی مدیر عامل در میثاق نامه ۷ مهرماه ۹۸ هنوز در مورد روشن شدن موضوع تعلق یا انفکاک آنها از یکدیگر اقدامی صورت نگرفته است.

لازم به ذکر است که مدیر عامل، مشروط به رعایت تمامی پانزده بند مفاد آن میثاق نامه در پست خود ابقا شده بود. آن میثاق نامه با همفکری نمایندگان ۱۲ انجمن عضو شورایعالی خانه به منظور تضمین سلامت خانه در جهت حرکت به سوی منافع صنفی تمامی هنرمندان تهیه شده بود و قرار بود از این به بعد تمامی افرادی که عهده دار مسئولیت مدیر عاملی در خانه هنرمندان می شوند با امضای آن موظف شوند که در مسیر اجرای کامل اساسنامه و حفظ منافع تمامی هنرمندان گام بردارد. با عملکرد شما فرصتی که با صرف مدت ها وقت و انرژی فکری جمعی انجمن ها فراهم شده بود از دست رفت.

هنرمندان از شما به عنوان شخصیتی سلیم انتظار داشتند که با موضوع انجمن عکاسان که به دلیل شرایط شیوع کرونا روند طی کردن مراحل قانونی و دریافت شناسه ملی شان طولانی شده است مصلحانه برخورد کنید. همانطور که طی دوران حضورتان در شورایعالی در مورد دو انجمن شاعران و معماران برای مغایرت های اساسنامه ای شان با ضوابط خانه چنین کردید.     

جانبداری های اخیر شما قانونمداری و حق طلبی تان را زیر سئوال می برد. چگونه می شود پذیرفت که ابراهیم حقیقی که قانون را بر نتابد؟ شما بخوبی می دانستید که ترکیب هیات رسیدگی و داوری در خانه هنرمندان مرکب از پنج نفر است که در ماده ۳۳ اساسنامه به روشنی مشخص شده است. چرا شما اجازه دادید افرادی دیگر بدون اطلاع از کم و کیف و جزییات موضوع غیر مسئولانه و غیر موظف بعنوان مطلع، در جلسه حضور یابند و مسیر جلسه را به بیراهه بکشانند؟ آن هم از سوی متشاکی. چرا هیچ فرد مطلعی از سوی شاکی برای حضور در جلسه دعوت نشد؟

رسیدگی و داوری آیین معینی دارد. مطلع یا شاهد باید مورد پرسش قرار گرفته و اطلاعات خود را بطور واضح و صریح در اختیار داوران قرار دهد. آیا از افراد مذکور پرسشی صورت گرفت؟ آیا هیچکدام از آنها به شرح وقایع در مجمع عمومی، قطع میکروفون، دخالت عوامل اجرایی در مسیر جلسه و انتصاب هیات رییسه به جای انتخاب، پرداختند؟ آیا هیچکدام از آنها از جمله خود شما به پرسش اینجانب مبنی بر آنکه چه کسی نامه ی بدون امضا علیه انجمن عکاسان را میان حضار توزیع کرد پاسخ داد؟ حضور آن افراد نه تنها کمکی به روند رسیدگی بیطرفانه به شکایت ها نکرد بلکه با دخالت در مسیر جلسه و انحراف آن، در نهایت مانع از انجام عادلانه و سالم رسیدگی و قضاوت منصفانه شدند. آنان نه تنها در جلسه جانب عدالت را نگرفتند بلکه شاکیان را مورد بازخواست و اعتراض قرار دادند که چرا شکایت کردید. در آن جلسه حضور افراد غیرمسئول و خارج از ترکیب رسمی هیات رسیدگی باعث شد، جای شاکی و متشاکی عوض شود. به جای سکوت در برابر

اتهام زنی به بازرس، باید از حضور افراد غیرموظف و غیر مسئول در جلسه جلوگیری می شد که مسیر گفتگوها را به جای رسیدگی به شکایت ها با تخریب افکار حاضران به بیراهه کشاندند. برای رفع هرگونه شبهه ای پیشنهاد می شود مصوبه هیات رسیدگی و داوری مورخ ۲۹ مهرماه کن لم یکن اعلام شده و شرایطی فراهم شود که مجددا هیات مذکور با حضور مطلعان مورد وثوق شاکیان و خانه تشکیل و به دور از جانبداری و مطابق با آیین دادرسی به موضوع رسیدگی شود.

در پایان، برایتان از صمیم قلب در این روزهای بیم و امید آرزوی سلامتی دارم. ما دولت مستعجل هستیم. دیر یا زود موقعیت ها و مقام های خود را وا می گذاریم و می رویم. اما اعمال ما و کردار ما و آثار وجودی ما خواهد ماند. ما با کارهایی که کرده ایم قضاوت خواهیم شد.

خوشا به حال آنان که در آینده با نیکویی مورد قضاوت قرار می گیرند.»

Visits: 29