معرفی و آثار سیاوش ارمجانی

معرفی و آثار سیاوش ارمجانی | آثار این هنرمند در سراسر ایالات متحده، اروپا و ایران شناخته شده است. تمرکز فعالیت او بر معماری و هنر چیدمان است. اغلب اوقات آثار او با الهام از سنت‌های ایران در کنار تاریخ هنر اروپا است … نخستین آثار او عمیقا با میراث ملی این هنرمند آمیخته بود. «ارمجانی» در سال ۱۹۵۸ میلادی بر روی پیراهنی که به پدرش تعلق داشت اشعاری از «حافظ» شاعر ایرانی نوشته بود.

به گزارش مجله اثرهنری سیاوش ارمجانی [Siah Armajani] مشهور به سیا ارمجانی در سال ۱۳۱۸ در تهران به دنیا آمد و در سن ۲۱ سالگی به توصیه پدرش ایران را ترک کرد. . ارمجانی در کالج مکالستر در شهر مینیاپلیس تحصیل کرد و همچنان ساکن این شهر است. وی در رشته‌های فلسفه، انسان‌شناسی و ریاضیات تحصیل کرده است و تحصیلات عالی خود را در رشته فلسفه ادامه داد اما شروع تجربه مجسمه‌سازی اش به اواخر دهه ۴۰ باز می‌گردد.

با وجود همه این ها آنچه که سیا ارمجانی را بیشتر از همه سرگرم کرد، یعنی در واقع یک سرگرمی برای یک عمر، مجسمه سازی و معماری بود. ترکیب مجسمه سازی و معماری برای او هنر چیدمان یا اینستالیشن بود. سیا ارمجانی یکی از مشهورترین و مهم ترین هنرمندان در زمینه هنر چیدمان یا هنر اینستالیشن بود.

سیاوش (سیا) ارمجانی یکی از پیشگامان هنر عمومی در عرصه بین المللی و یکی از مهم ترین هنرمندان چیدمان معماری در جهان به شمار می آید ، دغدغه کاری او زیبایی و گفتگو در فضاهای عمومی است و یکی از پیشگامان هنر عمومی محسوب می شود. او حتی در نمایشگاه معروف و مشهور ۱۹۷۰ که در موزه هنر نیویورک برگزار شد، آثارش را به نمایش گذاشت. شهرت ارمجانی بیشتر به واسطه‏ مجسمه ‏هایش است.

سیا ارمجانی (یا سیاوش ارمجانی) با هماهنگ کردن یک احساس مستمر انتزاعی و محتوای اجتماعی ، کارهای بلندپروازانه و منحصر به فردی تولید کرده است که طیف گسترده ای از منابع را شامل می شود: از خطاطی فارسی، از شعر تا معادلات ریاضی و برنامه نویسی کامپیوتری؛ از رزولوشن انتزاعی به معماری بومی آمریکا و روستایی، تا طراحی باوهاوس و ساختارگرایی روسیه.

برج و پل جزیره Staten در شهر نیویورک، Round Gazebo در شهر نیس فرانسه ، پل جرج سیمل در شهر استرازبورگ فرانسه (۲۰۰۳ میلادی)، نقش دیواری در شهر کانزاس ایالات متحده آمریکا (۲۰۰۱ میلادی) و میز پیک نیک برای هووسکا بیل ‌سا در هووسکای اسپانیا (۲۰۰۰ میلادی) ، پل Irene Hixon Whitney در شهر مینیاپولیس و همچنین طراحی مشعل المپیک تابستانی سال ۱۹۹۶ میلادی آتلانتا (جورجیا ، ایالات متحده آمریکا) از جمله آثار مشهور این هنرمند بود.

هنر عمومی تعبیری نردبانی از تاریخ نیست، تعبیری افقی از تاریخ است

سیاوش ارمجانی

هنر اینستالیشن چیست؟

اگر بخواهیم خیلی به زبان ساده از اینستالیشن بگوییم، هنر اینستالیشن یا چیدمان اغلب به هنرهایی که گفته می شوند که در یک فضای داخلی به نمایش در می آیند و با محیط رابطه تنگاتنگی دارد. فرق مجسمه با اینستالیشن در این مسئله است که مجسمه ارتباطی با فضا و معماری محیط ندارد. شما یک مجسمه را می توانید در هر نمایشگاهی به نمایش بگذارید و یا حتی به خانه ببرید. این در حالی است که اینستالیشن برای یک محیط خاص خلق می شود. برای همین هم اغلب اینستالیشن ها در موزه ها ساخته می شوند. هرچند وجود اینستالیشن محدود به موزه های هنری نیست. آن ها می توانند برای محیط های خصوصی و عمومی ساخته شوند.

به طور کلی هنر اینستالیشن یک مجسمه را برای یک معماری خاص طراحی و خلق می کند. یکی از نمونه هایی که احتمالا از اینستالیشن دیده اید، درخت های کیارستمی در طبقه دوم خانه هنرمندان تهران است که به محض بالا رفتن از پله ها آن ها را می بینید.

بخش عمده ای از آثار سیاوش ارمجانی را هنر اینستالیشن در بر می گیرد.

آثار سیا ارمجانی ؛ خاطره ای به یاد ایران

مشعل المپیک تابستانی ۱۹۹۶ در آتلانتا، برج و پل جزیره Staten در نیویورک، Round Gazebo در نیس، فرانسه، و پل Irene Hixon Whitney در مینیاپولیس از مهم ترین آثار سیا ارمجانی هستند.

درباره سیا ارمجانی نوشته اند که:

آثار این هنرمند در سراسر ایالات متحده، اروپا و ایران شناخته شده است. تمرکز فعالیت او بر معماری و هنر چیدمان است. اغلب اوقات آثار او با الهام از سنت‌های ایران در کنار تاریخ هنر اروپا است … نخستین آثار او عمیقا با میراث ملی این هنرمند آمیخته بود. «ارمجانی» در سال ۱۹۵۸ میلادی بر روی پیراهنی که به پدرش تعلق داشت اشعاری از «حافظ» شاعر ایرانی نوشته بود.

در واقع برگ برنده ای که سیا ارمجانی همواره در آثار خود داشت همین بود. استفاده به جا از آنچه در ۲۱ سال زندگی ایرانی به همراه آورده بود.

حمید سوری پژوهشگر و مدرس هنر در درباره آثار و اهمیت این هنرمند می گوید : سیا ارمجانی یکی از موفق ترین هنرمندان ایران در عرصه بین المللی است.

وی افزود: بعدها او به سمت هنر عمومی گرایش پیدا کرد و آثارهنری اش را به گونه ای خلق کرد که با قرار گرفتن در فضای عمومی کاربردی باشند و مردم بتوانند از آنها استفاده کنند و تنها به عنصر زیبایی در آنها توجه نشود. یکی از مهم ترین آثار او می توان به خلق الفبای معماری به صورت مفهومی اشاره کرد.

به گفته سوری؛ ارمجانی در مجسمه ها و آثاری که در دوران فعالیتش در ایران خلق کرد از شعر فارسی و موتیف های ایرانی استفاده کرد و آثارش بسیار به فضای فرهنگی ایرانی نزدیک بود. او بعدها از این فضا فاصله گرفت و با آشنایی به فلسفه مدرن و توجه به عموم مردم فضای کارهایش تغییر کرد.

یکی از آثار سیا ارمجانی تحت عنوان مقبره ها یا آرامگاه ها؛ به تصویرگری آرامگاه شاعران، فیلسوف ها و افرادی که بر زندگی و افکار این هنرمند تاثیر داشته اند می پردازد. او تقریبا چیزی نزدیک به ۴۰ سال برای طراحی این مجموعه تلاش کرد. او برای تمامی افرادی که در افکارش تاثیر داشته اند مقبره ای مطابق آن چه که در ذهن داشت طراحی کرده بود. به عنوان مثال او برای نیما یوشیج مقبره ای با سقف شیروانی دار شمالی طراحی کرده است و همزمان نوآوری جذاب معماری این مقبره نوآوری شعر نو نیمایی را تداعی می کند. او برای هایدگر، آدورنو و حتی حافظ و در آخر خودش مقبره طراحی کرده است.

مقبره آخر با نام آخرین مقبره یا مینیاپولیس مکتوب نمای شهری اطراف استودیوی ارمجانی است. او همه تقریبا همه زندگی ش را در همین شهر مانده بود. این مقبره تصویری به اندازه ۵ متر مربع و نمایی از تمامی این شهر است در حالی که اشعار فارسی بسیاری در زمینه آن دیده می شود. او در خصوص اشعار گفته است که ذهنش پر از اشعاری است که بیشتر آن ها را در دوران مدرسه به اجبار حتی حفظ کرده بوده است و حالا از ذهنش نمی روند.

مینیاپولیس مکتوب به گفته خود سیا ارمجانی مقبره خودش است. طرحی از مینیاپولیسی که تمام عمر در آن زندگی کرده است و پس زمینه ای از اشعار فارسی ای که مدام در ذهنش تکرار می شود و کودکی و نوجوانی را در میان آن ها سپری کرده است.

مرکز هنر واکر در توضیح آثار این مجموعه نوشته بود: “با تعادل بین یک حس قوی از هنر آبستره (انتزاعی) و محتوای اجتماعی و سیاسی، ارمجانی یک کار بلندپروازانه و منحصر به فرد را ارائه داده که طیف وسیعی از منابع را به‌ کار می‌گیرد، از خوشنویسی پارسی تا بیانیه، نامه، و دعانویسی؛ از شعر تا معادلات ریاضی و برنامه‌نویسی کامپیوتر، از نقاشی آبستره اکسپرسیونال بر بوم نقاشی تا نقاشی بومی آمریکایی، طراحی باوهاوس و ساختارگرایی روسیه”.

آذرماه ۹۷ در مرکز هنری واکر در شهر مینیاپولیس در ایالت مینه‌سوتای آمریکا برای نخستین بار نمایشگاهی وسیع برای بررسی آثار سیا ارمجانی مجسمه‌ساز ایرانی- آمریکایی برگزار شد. در این برنامه که “سیا ارمجانی: این خط را دنبال کن” نام داشت بیش از ۱۰۰ اثر ارمجانی شامل نمونه‌هایی از مجموعه‌ها و کلکسیون‌های خصوصی و عمومی در اروپا و یا سایر مکان‌ها که قبلا در آمریکا به نمایش درنیامده بود به‌طور ویژه نمایش داده شد.

ارمجانی، در زمستان ۱۳۸۳ به دعوت علیرضا سمیع‌آذر، به ایران آمد و در موزه هنرهای معاصر به سخنرانی درباره کارهایش و هنر عمومی پرداخت.
او که تحت تاثیر رالف والدو امرسون و والت ویتمن است، اعتقاد دارد باید زیبایی را به هنرهای کاربردی بازگردانیم.

به این ترتیب، هنر عمومی را اینگونه تعریف می‌کند:
هنر عمومی، درباره وجود فرد نیست، درباره وجود دیگران است. درباره ذوق و سلیقه های شخصی نیست، درباره احتیاجات دیگران است. درباره بیم و امید هنرمند نیست. درباره نشاط و خشنودی دیگران است. درباره شخصیت افسانه ای هنرمند نیست، درباره جامعه سازی هنر است. بنا نیست که حس کوچکی و بی اهمیتی به مردم بدهد. بناست که حس تعالی و شکوهمندی، به مردم بدهد. بنا نیست که میان فرهنگ متعالی و عموم مردم، فاصله بیندازد. بناست که هنر را عمومی کند و هنرمند را هم، یکی از عموم.لغت «هنر» در عبارات «هنر عمومی» به حضور کارهای عظیم الجثه هنری، در میدان های وسیع شهری، اشاره نمی کند و البته آن نیست که قاب می شود و به دیوار آویزان می گردد. هنر عمومی آن است که از طرف عموم تجربه می شود.
هنر عمومی، هنر عموم هم نیست: آنچنان که مثلاً هنر نازی های هیتلری و کمونیست های استالینی، هنر عموم بود. هنر عمومی، تعبیری نردبانی از تاریخ نیست، تعبیری افقی از تاریخ است.

سیا ارمجانی به واسطه تعلق خاطر عمیقش به فلسفه، علوم اجتماعی و تاریخ توانسته آثاری بیافریند غریب و مرموز، او در سال ۱۹۸۲ اتاق درس گفتار لویی کان را در فیلادلفیا طراحی کرد و ساخت.

آثار وی که غالبا تحت هنر عمومی دسته بندی می شوند، دمکراتیک اند، چرا که هنر را با زندگی روزمره یکسان میکنند، پل ها، اتاق ها و سازه های باغی اش ساده اند و البته درگیر جزییات،  البته غالبا با پاراگرافی از نویسندگان مورد علاقه اش همچون ویتمن، ملویل و امرسون منقوش هستند.

اتاق درس گفتار لویی کان برای ۳۵ نفر طراحی شده است، در میانه اتاق او فضایی را آزاد کرده است برای تبلور “کیفیت مراقبه”، بدنه کنار اتاق طوری سازمان دهی شده است که بتوان تصویر آثاری از لویی کان را بر آن نصب و بعدا جا به جا کرد، کتیبه ای در اتاق نصب شده است که روی آن عبارت معروف لویی کان در مورد مدرسه نقل شده است:”اولین مدرسه با مردی اغاز شد که زیر درخت داشته هایش را با دیگرانی که پیرامونش نشسته بودند تقسیم می کرد، نه مرد می دانست معلم است و نه آن های دیگر می دانستند که دانش آموزند.”

در کف اتاق حاشیه نویسی ای از والت ویتمن امده:”وقتی ماده مهیا و آماده شد، معماری اشکار می گردد.” ظرافت ساده و معنوی اتاق ما را به یاد سالن کواکر کلیسا در سرزمین کلیساها می اندازد، ارمجانی تلاش کرده است حس و حال پناهگاهی که در مجاورت اتاق قرار دارد را به اتاق درسْ گفتار لویی کان منتقل کند، پناهگاهی که در اصل یک کلیسا بوده است.

در طراحی مشعل المپیک آتلانتا، برخلاف دوره‌های قبلی [و حتی بعدی]، ارمجانی مشعل را از استادیوم خارج کرده و در فضای عمومی قرار داد، او معتقد بود در مقابل چیزهای زیادی که از مردم گرفته‌ایم تا المپیک را در اینجا برگزار کنیم، حداقل می‌توانیم مشعل را به آن‌ها هدیه دهیم.
اینجا می‌توانید مطالب بیشتری از سخنرانی سیا ارمجانی در موزه هنرهای معاصر تهران را بخوانید.

ارمجانی مشعل المپیک تابستانی ۱۹۹۶ در آتلانتا، ایالات‌متحده را طراحی کرد. او پروژه‌های بسیار دیگری مانند برج و پل جزیره Staten در نیویورک، Round Gazebo  در نیس فرانسه، پل  Irene Hixon Whitney در مینیاپولیس آمریکا و… را انجام داده است.

این هنرمند به خاطر سبک خاصی که دارد مشهور شد، آثاری با طنین سیاسی که در آن مجسمه‌سازی و معماری درهم‌آمیخته شده است. او در سراسر آمریکا و اروپا، پل‌ها، آلاچیق‌ها، باغ‌ها و قرائت‌خانه‌های عمومی در فضای باز احداث کرده است. سیا ارمجانی بیش از نیم‌قرن در زمینه پابلیک آرت یا هنر عمومی فعالیت کرد و در آمریکا به عنوان یکی از مهم‌ترین هنرمندان این شاخه شناخته می‌شد.

به روایتی شروع تحصیلات در ریاضی محض و فلسفه
مهاجرت به امریکا در ابتدای دهه ۶۰ میلادی
۱۹۶۳، فارغ‌التحصیل نقاشی از کالج ماکالستر
از ۱۹۶۷، علاقمند به طراحی پل و فضاهای مطالعه و همچنین بررسی سکونت‌گاه‌های بومی
تعریف و تدوین مقوله‌ای با عنوان هنر عمومی یا Public Art
تمرکز بر طراحی پل‌های عابر پیاده، نیمکت، باغ یا اتاق مطالعه، کیوسک و آلاچیق
۱۹۹۶، طراحی مشعل المپیک آتلانتا
همکاری با سزار پلی در طراحی یک فضای باز در نیویورک
۲۰۰۷، طراحی مجسمه‌ای با عنوان فلوجه و نمایش آن در اسپانیا

تایم لاین زندگی هنرمند :

• ۱۳۳۰
• ۱۳۳۷لباسشماره‌ی۱لباس شماره‌ی ۱۱۳۳۷
• ۱۳۳۹مهاجرتبهآمریکا
• ۱۳۴۰
• ۱۳۴۹پلیبرفرازیکدرخت(ناماثر)پل بر روی درخت۱۳۴۹
• ۱۳۴۹نمایشگاه،«اطلاعات»،موزه‌یهنرمدرن،نیویورک
• ۱۳۵۰
• ۱۳۵۳آغازبهخلقیکمجموعهباعنوان«فرهنگساختمان»
• ۱۳۵۹شرکتدرسیونهمیندوره‌یدوسالانه‌یونیز،غرفه‌یکشورآمریکا
• ۱۳۶۰
• ۱۳۶۰شرکتدردوسالانه‌یویتنی،موزه‌یهنرآمریکاییویتنی،نیویورک
• ۱۳۶۱شرکتدرهفتادوچهارمیندوره‌ینمایشگاهسالانه‌یآمریکا،موسسه‌یهنرشیکاگو
• ۱۳۶۳بررسی بین‌المللی نقاشی‌ ومجسمه‌سازی متاخر،موزه‌ی هنرمدرن،نیویورک
• ۱۳۶۴نمایشگاهانفرادی،موسسه‌یهنرهایمعاصرفیلادلفیا،پنسیلوانیا
• ۱۳۶۶نمایشگاهانفرادی،سالنهنریبازل،سوئیس
• ۱۳۶۶نمایشگاهانفرادی،موزه‌یدولتیوِستفالیان،مونستر،آلمان
• ۱۳۶۷نمایشگاه،بنیادبین‌المللیکارنگی،پیتسبرگ
• ۱۳۷۰
• ۱۳۷۰نشانههایگیزبس(نمایغربی)یادداشت‌ درباره‌ی آلاچیق‌ها – دابلیو۱۳۷۰
• ۱۳۷۱نمایشگاهانفرادی،بنیادلانان،لسآنجلس،کالیفرنیا
• ۱۳۷۳نمایشگاهانفرادی،ویلاآرسون،فرانسه
• ۱۳۷۵طراحیمشعلالمپیک،المپیکتابستانی۱۹۹۶،آتلانتا،جورجیا،ایالاتمتحده
• ۱۳۷۸نمایشگاهانفرادی،موزه‌یملیمرکزهنرریناسوفیا،مادرید
• ۱۳۸۰
• ۱۳۸۳نمایشگاه،«فاصله‌یخیلینزدیک:جایگاهمعاصرهنرمندانایرانی»،خانه‎یفرهنگ‌هایجهانی،برلین
• ۱۳۸۴اثرفلوجه،بازآفرینیمدرنیازاثرگِرنیکاپیکاسوستکهالبتهدرآمریکاازجهتنگاهانتقادی‌اشبهجنگعراقسانسورگشت
• ۱۳۸۵نمایشگاه،«واژهبههنر:هنرمندانیازخاورمیانه»،موزه‌یبریتانیا،لندن
• ۱۳۸۶نمایشگاهانفرادی،موزه‌یهنرهایمدرنومعاصر،ژنو
• ۱۳۸۷نمایشگاهانفرادی،موزه‌یهنرنلسوناتکینز،کانزاس،میزوری
• ۱۳۸۹کسبجایزهازطرفهنرمندانایالاتمتحده‌یآمریکا
• ۱۳۹۰
• ۱۳۹۰نمایشگاه،گالریمولِنستین،ارایه‌یتعدادیچندازکارهایاولیه‌یارمجانیمربوطبهدوره‌یورودشبهآمریکا
• ۱۳۹۰نمایشگاه،«جنبه‌هایتماشاییمسایلبومی»،موسسه‌یهنرمینیاپولیس
• ۱۳۹۱آرامگاههایدگرآرامگاه هایدگر۱۳۹۱
• ۱۳۹۲نمایشگاهانفرادی»،پاراسولیونیت،لندن
• ۱۳۹۳نمایشگاهانفرادی،«سریسُمب»،گالریالکساندرگری،نیویورک
• ۱۳۹۴نمایشگاهگروهی،موزه‌یهنرمدرنومعاصر،ژنو
• ۱۳۹۵نمایشگاهگروهی،موزه‌یهنردالاس،تگزاس
• ۱۳۹۶نمایشگاهانفرادی،مرکزهُنریواکر،مینیاپولیس
• ۱۳۹۶بهنمایشدرآمدنبرخیازآثارویبتوسطرُسیورُسیدرهنگ‌کنگ
• ۱۳۹۷آرتفر،نمایشدادهشدهتوسطگالریرُسیاندرُسی،نیویورک
• ۱۳۹۸آرتفر،آرتبازلهنگکنگ،نمایشدادهشدهتوسطگالریرُسیاندرُسی،چین
• ۱۳۹۷نمایشگاهانفرادی،«نمایشگاهآثارازگذشتهتابهامروزسیاارمجانی:اینخطرادنبالکن»،موزه‌یمتروپولیتن(مِت)،نیویورک
• ۱۳۹۸نمایشگاهگروهی،«شرارتویی»،پاراسولیونیتگالری،لندن
• ۱۳۹۹درگذشتدرآمریکا

نمایشگاه :

• شرار تویینمایشگاه گروهیپاراسول یونیت، لندن۱۹ اردیبهشت تا ۲ آذر ۱۳۹۸
• سیا ارمجانی – این خط را دنبال کنسیا ارمجانیموزه‌ی متروپولیتن نیویورک (مِت)، نیویورک۱ اسفند تا ۱۲ خرداد ۱۳۹۸
• فردیت انبوهنمایشگاه گروهیگالری آب انبار، تهران۲۶ اردیبهشت تا ۷ خرداد ۱۳۹۵

حراج :

۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۸ساتبیز لندن

• نام: پنجره عکس
• مدیوم: شیشه، فلز و چوب رنگ‌شده
• اندازه: ۱۲۸.۵ × ۴۶۳  سانتی‌مترقیمت فروش رفته£۴۷,۵۰۰
• شماره اثر: ۴۵
• کمترین برآورد: £۱۵,۰۰۰
• بیشترین برآورد: £۲۰,۰۰۰

۱ آبان ۱۳۹۷ساتبیز لندن

• نام: قبر نیما
• تاریخ: 1393
• مدیوم: ماژیک بر روی کاغذ گرافیتی
• اندازه: 61 × ۹۱  سانتی‌متر فروش‌نرفته

• شماره اثر: 42
• کمترین برآورد: £۳۰,۰۰۰
• بیشترین برآورد: £۴۰,۰۰۰

۴ اردیبهشت ۱۳۹۷ساتبیز لندن

• نام: پل و سه صندلی : شعری از والاس استیونز
• تاریخ: 1371
• مدیوم: رنگ‌روغن و چوب روی سفال
• اندازه: 38.5 × ۵۲  سانتی‌متر فروش‌نرفته

• شماره اثر: 23
• کمترین برآورد: £۱۸,۰۰۰
• بیشترین برآورد: £۲۵,۰۰۰

۲۲ خرداد ۱۳۹۳ساتبیز نیویورک

• نام: پنجره های صبح، ظهر و شب
• تاریخ: 1360
• مدیوم: چوبِسرخ، تخته سه‌لا، میناکاری ، آلومینیوم و پلکسی‌گلس
• اندازه: 93.9 × ۱۴۲.۲ × ۱۶.۵  سانتی‌مترقیمت فروش رفته€۱۸,۷۵۰

• شماره اثر: 109
• کمترین برآورد: €۵,۰۰۰
• بیشترین برآورد: €۷,۰۰۰
• قیمت چکش‌خورده: €۱۵,۰۰۰

۱۵ اسفند ۱۳۹۲کریستیز نیویورک

• نام: پیک نیک برای دو نفر و پدیوم
• تاریخ: 1379
• مدیوم:
• اندازه: 127 × ۲۵۰.۱ × ۱۳۰.۸  سانتی‌مترقیمت فروش رفته$۸,۱۲۵

• شماره اثر: 102
• کمترین برآورد: $4,000
• بیشترین برآورد: $6,000
• قیمت چکش‌خورده: $6,500

۲۰ شهریور ۱۳۸۷ساتبیز نیویورک

• نام: پل و دو صندلی
• تاریخ: 1371
• مدیوم: Oil, Wood, Terracotta
• اندازه: 35 × ۴۸.۳  سانتی‌مترقیمت فروش رفتهاعلام‌نشده

• شماره اثر: ۲۱۳
• کمترین برآورد: $۵,۰۰۰
• بیشترین برآورد: $۷,۰۰۰

۲۱ شهریور ۱۳۸۶ساتبیز نیویورک

• نام: مرکز شهر (۷) : برج فانوس دریایی و پلِ استیتِن‌آیلند، جدید
• تاریخ: 1376
• مدیوم: مداد و مدادرنگی
• اندازه: 91.4 × ۶۱  سانتی‌مترقیمت فروش رفته$۴,۶۸۸

• شماره اثر: 151
• کمترین برآورد: $3,500
• بیشترین برآورد: $4,500
• قیمت چکش‌خورده: $3,750

منابع :

سایت درز
سایت هنرگردی
سایت هنرآنلاین
سایت بنیاد توس
مجله هنری پشت‌بام
سایت هنر و معماری آبگینه

گالری آثار سیا ارمجانی :

بازدیدها: ۶۴۲