شوق پرواز یدالله صمدی به سرآمد | یدالله صمدی کارگردان سینما و تلوزیون به دلیل عدم موفقیت پیوند کبد در شیراز، سه‌شنبه ۳ مهر ماه درگذشت.
شوق پرواز یدالله صمدی به سرآمد | به گزارش آتلیه اثرهنری یدالله صمدی عصر سه‌شنبه بعد از مدتی که در بیمارستان بستری شده بود به دلیل موفق نبودن عمل پیوند کبد، دارفانی را وداع گفت.
یدالله صمدی از کارگردانان مشهورسینما و تلوزیون کشورمان به حساب می‌آمد و مجموعه‌هایی مانند شوق پرواز، ایستگاه و اتوبوس را کارگردانی کرده است.
وی اولین فیلم طنز سینمای ایران، بعد از پیروزی انقلاب را با نام «مردی که زیاد می‌دانست» کارگردانی کرده و با همین فیلم نیز در سومین جشنواره فیلم فجر نیز سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی را ازآن خود کرده است.
بیوگرافی یدالله صمدی :
یدالله صمدی فعالیت سینمایی خود را با فیلم «تختخواب سه نفره» از دستیار کارگردانی نصرت کریمی در سال ۱۳۵۱ آغاز نمود و در سال ۱۳۶۳ با ساخت اولین فیلم خود – مردی که زیاد می‌دانست -، ساخت اوّلین فیلم طنز پس از انقلاب را به نام خود سند زد و با همین فیلم برنده جایزه سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی از سومین جشنواره فیلم فجر گردید.
یکی از مهم‌ترین مولفه‌های آثار یدالله صمدی توجه به فرهنگ بومی آذری و استفاده از داستان‌های اصیل این سرزمین است که حاصل آن را می‌توان در فیلم‌های اتوبوس (۱۳۶۴)، ساوالان (۱۳۶۸)، دمرل (۱۳۷۲) و سارای (۱۳۷۶) مشاهده نمود.
که در این میان فیلم اتوبوس (۱۳۶۴)، به عنوان یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های آن دوره نیز شناخته می‌شود. اما عرصه فعالیت صمدی تنها در این بازه محدود نمی‌شود. فیلم ایستگاه (۱۳۶۶) بی تردید یکی از بهترین تریلرهای روانشناختی سینمای پس از انقلاب می‌باشد و این فیلم به همراه فیلم نقطه ضعف اعلامی یکی از جریان‌سازان این ژانر در سینمای ایران بوده‌اند. ایستگاه علی‌رغم نادیده گرفته شدن از سوی داوران در جشنواره فجر به عنوان فیلم منتخب منتقدان و نویسندگان سینمایی در سال ۶۳ برگزیده شد.
صمدی در ادامه فعالیت‌های خویش دوباره به ژانر کمدی شهری بازگشت و آثاری چون آپارتمان شماره ۱۳ (۱۳۶۹)، دو نفر و نصفی (۱۳۷۰) و معجزه خنده (۱۳۷۵) را خلق کرد. فیلم آپارتمان شماره ۱۳، جایزه سیمرغ بلورین بهترین فیلم و فیلمنامه را در سال ۶۹ از جشنواره فجر کسب نمود. وی در دهه ۸۰ نیز آثاری چون بانوی من (۱۳۸۱) و شهرآشوب(۱۳۸۴) را کارگردانی نمود.
وی در طیّ سال‌های ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۰، سریال شوق پرواز را دربارهٔ زندگی شهید عباس بابایی، به سفارش بنیاد شهید و امور ایثارگران برای شبکه اوّل سیما کارگردانی کرد و این نخستین تجربهٔ تلویزیونی او به‌شمار می‌رفت که با موفّقیت و استقبال چشم‌گیری مواجه شد.
وی همچنین به مدت سه سال (۱۳۸۰–۱۳۷۷) مدیرعامل خانه سینما بود و علاوه بر آن ریاست کانون کارگردانان سینمای ایران را نیز بر عهده داشت.
صمدی در هفدهمین دوره و همچنین در سی امین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر، داوری بخش مسابقه سینمای ایران را عهده‌دار بوده‌است.
کارگردان
پدر آن دیگری(۱۳۹۳)
هفت‌سین (سریال تلویزیونی) (۱۳۹۲)
شوق پرواز (سریال تلویزیونی) (۱۳۹۰–۱۳۸۶)
پدر آن دیگری (۱۳۸۸)_که به مرحله تولید نرسید.
کلانتری غیرانتفاعی (۱۳۸۷)
شهرآشوب (۱۳۸۴)
بانوی من (۱۳۸۱)
سارای (۱۳۷۶)
معجزهٔ خنده (۱۳۷۵)
دمرل (۱۳۷۲)
دو نفر و نصفی (۱۳۷۰)
آپارتمان شماره ۱۳ (۱۳۶۹)
ساوالان (۱۳۶۸)
ایستگاه (۱۳۶۶)
اتوبوس (۱۳۶۴)
مردی که زیاد می‌دانست (۱۳۶۳)
دستیار کارگردان
آتش در زمستان (۱۳۶۴)
دادشاه (۱۳۶۲)
دست شیطانان (۱۳۶۰)
شام آخر (۱۳۵۵)
خانه خراب (۱۳۵۴)
تختخواب سه نفره (۱۳۵۱)
فیلمنامه‌نویس
پدر آن دیگری (۱۳۸۸)
بانوی من (۱۳۸۱)
سارای (۱۳۷۶)
دمرل (۱۳۷۲)
دو نفر و نصفی (۱۳۷۰)
آپارتمان شماره ۱۳ (۱۳۶۹)
ساوالان (۱۳۶۸)
بازنویسی فیلمنامه
کلانتری غیرانتفاعی (۱۳۸۷)
معجزه خنده (۱۳۷۵)
تهیه‌کننده
سارای (۱۳۷۶)
معجزه خنده (۱۳۷۵)
آپارتمان شماره ۱۳ (۱۳۶۹)
مجری طرح
معجزه خنده (۱۳۷۵)
عنوابندی
سارای (۱۳۷۶)
با تشکر از
زیر درخت هلو (۱۳۸۴)
بازدیدها: ۹
